[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :

Opeens kwam Ivon binnen.
"Mijn excuses als ik stoor. "

Olivia en ik keken elkaar aan.

" Merel de dokter is er voor je om te kijken of alles goed is."

Ik knikte Olivia en Ivon gingen de kamer uit en de dokter kwam binnen.

"goedendag , hoe maakt u het?"

"Ja ik voel me al stukken beter maar ik vind dat ik erg afgevallen ben de laatste dagen , maar ben niet eens zo lang ziek geweest."

De dokter keek moeilijk.

"oke, mag ik je onderzoeken."

De dokter luisterde naar mijn longen en voelde mijn gewrichten.

Hij drukte ook ene paar keer in mijn buik wat erg gevoelig nog was.

Hij keek steeds bedenkelijker.

"Oke , Mevrouw ik ga dit ff bespreken."

Ik keek bedenkelijk.
Hij liep de kamer uit en liep richting Ivon.

" Waar is de heer die ik de vorige keer sprak?"

Op dat moment kwam Edward aangelopen.
"Ow Daar is hij."

Hij liep naar Edward toe en ze liepen een kamer binnen.

Ivon begon opeens ook erg bezorgd te kijken.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel en Ivon even aan en pak dan mijn rokken vast.
Ik loop zacht naar de kamer waar de dokter en Edward in waren gegaan.
Ik ga voor de deur zitten en leg mijn oor tegen de deur aan.
Het is allemaal erg moeilijk te verstaan, ik kan er niet echt uit opmaken wat het is .. ik blijf toch maar luisteren om hopelijk wat op te vangen.
'' Olivia wat doe je ? '' hoor ik Merel dan sissen.
Ik geef geen antwoord en probeer nog steeds met mijn oor op de deur te luisteren.
Opeens gaat de deur open, Edward staat voor mijn neus.
'' Mevrouw Newton, gaat alles goed met u ? '' vraagt hij dan terwijl hij geamuseerd kijkt.
'' Uhhh .. Uhmm ja '' zeg ik dan, ik sta snel op en ren terug de kamer in.

Merel :

De dokter zei gedag en vertrok.
Mijn aandacht was opeen naar Edward gericht.

"wat is er ??"

Hij keek erg zorgelijk.
Ik werd er erg zenuwachtig van.

"Edward ik heb recht erop om het te weten."

Hij probeerde de woorden te zoeken.

En hij keek opeens Olivia aan die ook erg zorgelijk naar hem keek.

Olivia Elaine Newton

Edward bleef naar de grond kijken '' kom op Edward vertel het gewoon '' zeg ik dan bezorgd.
Wat zou het zijn ? Hopelijk niets ernstigs ... denk ik dan bij mezelf.

Merel :

Edward zei nog steeds niets.
Ik werd er kwaad van.

"grrr mannen en hun regels ook ! "

schreeuwde ik en rende weg.

Ivon liep naar Edward toe.
"Edward zeg het gewoon wat kan er ooit zo ernstig zijn dat je het niet kan zeggen ?"

Olivia bleef bij Edward staan want ze wist dat ik op dit moment ff alleen moest zijn.

Olivia Elaine Newton

'' Zeg het nou toch gewoon verdo.. '' zeg ik dan met een harde stem, snel sla ik mijn hand voor mijn mond.
'' Mijn excuses '' zeg ik dan.
Edward kijkt eindelijk op '' ze heeft iets opgelopen op de boerderij wat haar immuunsysteem aantast, ze moet zo gezond mogelijk gaan leven en op een rustige plaats verblijven '' zegt Edward dan.
Ik ga in de vensterbank zitten en denk even na.

Merel:

Op het moment dat ik terug liep om toch maar mijn excuses aan te bieden hoorde ik wat ik had.

"Maar dan kan ik niet terug naar de boerderij?"

zei ik geschrokken.

De tranen vlogen weer over mijn wangen.
Ivon liep naar mij toe en omhelsde me.

"Het komt goed we regelen wel wat , maar voor zolang kan je hier blijven."

Hij veegde wat tranen weg en deed een pluk uit mijn gezicht.

Ik verborg mijn gezicht tegen hem aan.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk medelijdend naar Merel, dan kijk ik even naar buiten waar het spontaan begint te regenen.
Hopelijk regent het vanavond wat minder.. denk ik dan bij mezelf.
Edward kijk even naar Merel en Ivon en kijkt mij dan even aan.
Ik kijk weer even naar Merel, arme .. arme Merel.

Merel :

Nadat ik ff goed had uitgehuild.
Werd alles me een stuk helder.

Ik moet sterk zijn en sterk blijven dacht ik opeens.

"Edward ?? "

Edward keek me aan.
"kan je wat voor me regelen? "

"Ja maar natuurlijk "zei die snel.
"heb je iemand die dit kan uitleggen tegen mijn ouders?"

hij keek me aan.
"maar natuurlijk kan ik iemand regelen."

Hij legde een hand op mijn schouder.
"het komt allemaal echt wel goed. De dokter zei als je goed rust en je lichaam de tijd geeft om te herstellen kan je er misschien zelf van genezen."

Ik knikte.

"ow en voor dat ik het je vergeet te geven hier is een soort recept voor je van een kruiden mengsel dat helpt tegen de virussen waar je nu vatbaarder voor bent."

Ik bedankte hem .
Ik zag de regen tegen de ramen spetteren.

"ik wil jullie alle bedanken dat jullie zo lief tegen me zijn ."

"Maar natuurlijk zijn we dit."
zei ivon.

"we willen allemaal dat het goed komt en dat je je ouders snel eens kan gaan bezoeken."

Dit alles was wel een beetje vaag maar ook weer helder.

Ik liep naar olivia toe Ivon en Edward waren weg gegaan om wat andere zaken te gaan regelen , maar wat zeiden ze niet.

"Olivia wat ben ik egoïstisch , het regent en straks gaat het niet door."

Olivia gaf me een knuffel.
" Dat jij beter word is belangrijker."

Maar ik zag aan haar dat ze er steeds moeilijker mee kreeg.

Olivia Elaine Newton

'' Als je het niet erg vind ga ik even wandellen .. '' zeg ik dan.
'' In de regen ? '' zegt ze dan, ik knik.
De regen hielp me altijd om me een beetje tot rust te helpen, dat gedruppel als je, je ogen sloot en goed luisterde hoorde je het rustgevend op de bladeren vallen.
Ik loop naar de kast toe en pak mijn cape, ik sla het om me heen en doe mijn capuchon op.
'' Als het eten klaar is en ik ben nog niet terug, ik ben in de achtertuin niet te ver weg van het paleis '' zeg ik dan met een kleine lach.
'' Sorry dat ik je even alleen laat '' zeg ik dan '' maar misschien kan je dan zelf een beetje van je schrik kan bekomen '' zeg ik er dan nog achteraan.
Ik loop naar beneden toe en vervolgens naar buiten toe, ik trek mijn cape stevig dicht en tegen me aan.
Ik loop de achtertuin in en sluit mijn ogen, ik luister goed naar de regen .. even open ik mijn ogen weer en loop verder.
Uiteindelijk sta ik ergens stil, ik sluit mijn ogen en ik doe mijn hoofd omhoog zodat het naar de hemel is gekeerd.
De koude regen spettert op mijn gezicht, ik raak helemaal doorweekt maar ik vind het niet erg.
Mijn capuchon zakt af en mijn krullerige haren golfde over mijn schouders heen, intussen werd ook heel mijn haar doorweekt.
De regen was eigenlijk lekker verfrissend, de zorgen werden even van me afgespoeld.

Merel :

Toen Olivia uit de kamer was gelopen voelde ik me eigenlijk erg eenzaam.

Het was wat donkerder geworden.
Ik ging op de vensterbank zitten en keek naar boven.

de herinneringen van de boerderij gingen in mijn gedachte voorbij.

Toen ik Eros de eerste keer zag.
Toen ik altijd gecommandeerd werd door 1 van mij oudere zussen.
Het verse brood van mijn moeder.

de geur kwam weer helemaal boven.

Hoe kan iemand nou ziek worden van een boeren leven.

Opeens herinner ik een moment dat ik ook zo ziek was.
Mijn moeder waste net als Ivon gister mijn hoofd.

Hmmm het zal vast niks zijn. Merel haal je niet opeens gekken dingen in je hoofd.

Maar die ene moment bleef maar in mijn hoofd rond spoken.

Toen het tijd was voor het avond eten liep ik rustig door de gangen naar de eetzaal.

Olivia was er no niet maar dat had ze gezegd.

Maar tot mijn verbazing was ik ook de eerste.
Ik ging zitten op de plek war ik gister zat.

Er zat me iets dwars maar wat.

Opeens kwam alleen Edward de eetzaal binnen.

Ik stond op maar hij maakte een handgebaar dat dat niet nodig was.

Olivia Elaine Newton

Mijn jurk werd een beetje zwaar doordat hij zo doorweekt was maar toch liep ik wat door.
Even haal ik diep adem '' ooh regen, jij weet zeker ook geen oplossing voor mij .. '' zeg ik dan fluisterend tegen de regen.
Het begon opeens hard te waaien en het begon harder te regenen.
Nu was ik al helemaal doorweekt, mijn haar plakt vast aan mijn gezicht evenals dat mijn kleding helemaal aan me vastplakt zat.
Toch loop ik stug door, ik sla even rechtsaf en loop langzaam een beetje richting het paleis terug.
Ik probeer nog zo lang mogelijk buiten te blijven, het liefst tot het eten .. alleen buiten kon ik goed tot rust gebracht worden.

Merel :

iedereen zat al aan tafel het wachten was op Olivia.
De koning en Olivia's vader werden ongeduldig.

"we beginnen gewoon met eten , dan moest ze maar op tijd zijn."

zei haar vader.

Ik keek hem aan.
"ze is ff in de tuin gaan lopen."

"In de regen ?"
keek hij em verbaasd aan.

Ik knikte.
"is erg rust geven hoor."
"Je bent wel er onbeleefd."

Voor dat ik nog wat kon zeggen werd de soep voor me neer gezet.
Ik keek naar de soep .

" is dit de zelfde soep als gister ? "

"ja "zei Ivon.

Opeens begon het me te dagen.
"Ivon , Ik ben niet ziek."

Hij keek me verward aan.
"Hoezo niet ziek? "

"Ik ben allergisch voor de soep ."
"Hoezo de soep ?"

"nee niet de soep zelf maar wat er in de soep zit er zit kool in."

Hij keek in zijn soepkom.
"ja dat is de lievelings soep van de koning."

Ik begon te lachen.
" die dokter is gewoon een kwakzalver."

Opeens keek de vader van Oliva me streng aan.

"Jonge dame , wij accepteren dat soort taal niet."

Ivon keek me aan en begon ook te lachen.

De koning vroeg wat er aan de hand was.
We vertelde het hele verhaal.

De grootmoeder van Edward en Ivon schoot ook in de lach.

De koning zei gelijk aan het dienstmeisje dat ze me andere soep moest geven.

Olivia Elaine Newton

Ik loop naar de voorkant van het paleis en kom uiteindelijk bij de deur aan.
Een dienstmeid doet open '' mevrouw, de rest zit al aan tafel .. maar u kan zich maar beter omkleden voordat u kou vat '' zegt ze dan bezorgd.
Ik glimlach '' dat zal vast wel meevallen '' zeg ik dan.
Ik maak een reverence en loop door, als ik voorbij de eetzaal wil lopen staat mijn vader opeens op '' Olivia, ik wil je even spreken '' zegt hij dan.
Hij loopt op me af, woedend kijkt hij me aan.
Hij grijpt me bij mijn arm vast en trekt me mee een stuk van de eetzaal af.
Het begint pijn te doen aan mijn pols, uiteindelijk laat hij me los.
Hij kijkt me woedend aan '' wat denk je wel niet jij dom wicht ! Zomaar de koning en koningin laten wachten en je aankomende verloofde ! '' roept hij dan boos uit, hij slaat me met zijn vlakke hand op mijn wang.
Ik grijp mijn wang vast en er dwarrelt een traan over mijn wang '' ga je nu omkleden ! '' roept hij dan uit.
Snel loop ik weg, ik ren nog net niet.
Mijn vader gaat weer terug de eetzaal in.
Ik loop naar boven en kijk naar mijn wang, hij brand helemaal en is rood.
Ik veeg mijn traan snel weg wees een vrouw Olivia .. denk ik dan zacht in mezelf.
Ik knijp mijn haren uit boven een bak en steek het dan op, ik trek een nieuwe jurk aan en knap mezelf wat op.
Mijn wang blijft erg rood, ik probeer het wat weg te poederen maar het werkt niet echt.
Ik loop naar de eetzaal toe, ik maak een reverence '' duizendmaal mijn excuses dat ik zo laat ben '' zeg ik dan, ik probeer zo veel mogelijk mijn rode wang af te wenden.
Ook durf ik mijn vader niet meer aan te kijken.

Merel:

Edward praten haar gelijk bij.
Maar ik zag dat Olivia haar hand voor haar wang hield.

Excuseer me even.
"Olivia kan ik je even spreken?"

Olivia liep met me mee.

"Wat is er ooit met je wang gebeurd."
Er kwam opeens een dienstmeisje langs.

"Excuseer me even maar kunt u voor mij naar het ijs huis gaan en wat ijs in een doek brengen. En een bakje meel."

de dienstmeisje keek me raar aan maar deed wat ik zei.

"waar is dat voor? "

"voor jou wang.Ik heb me vader vaak zat geholpen als die weer eens een gevecht had gehad."

het dienstmeisje kwam terug en gaf me de spullen.
Ik duwde de doek met ijs op haar wang.

"Auw !!"riep Olivia.

"wees even een kerel" lachte ik.

De rode gloed trok al ietsje weg.
Ik pakte wat meel uit het bakje en poederde haar wang wat bij.

Olivia Elaine Newton

Zodra het dienstmeisje weg is zucht ik even, ik knijp mijn ogen samen van de pijn.
'' Mijn vader sloeg me .. '' zeg ik dan zacht, bijna onhoorbaar.

Merel :
"Dat dacht ik al."
Ik keek f van een afstandje haar wang en gelukkig zag het er opeens stukken beter uit.

"Die trucjes van mijn moeder werkte toch ergens voor."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even met een kleine lach '' gelukkig maar '' zeg ik dan.
De dienstmeid komt aangelopen en haalt het bakje weer op, Merel en ik lopen terug naar de eetzaal.
Nog steeds ontwijk ik de blik van mijn vader, de blik van een man die ik het liefste nooit meer zou willen zien..
'' Het is niet erg hoor Olivia dat je ons een beetje liet wachten '' zegt de koningin dan met een vriendelijke glimlach tegen mij.
Ik glimlach terug, dan word het hoofdgerecht opgediend.

Merel:
Er stond opeens een grote zwijn op tafel met een appel in zijn bek.

De koning kreeg een soort van zwaard in zijn handen.

"Omdat dit een belangrijke tijd is voor onze familie wil ik graag jullie dit bijzonder maal geven dat ik zelf heb gevangen."

Mijn aandacht was gericht naar de vader van Olivia.
Hij zat daar maar met zijn neppe lach.

Ik keek opeens weer naar Olivia.
Ik probeerde te gebaren of het met haar ging.
Ze gebaarde terug dat het ging.

Olivia Elaine Newton

Zodra het zwijn is aangesneden en geserveerd pak ik even een lepeltje en tik op mijn glas.
Ik ga staan en krijg van iedereen de aandacht waar begon ik eigenlijk aan ?
'' Graag wou ik nog even iets zeggen voordat we aan dit bijzondere maal beginnen, ik wil jullie allen hartelijk danken dat ik en Merel hier mogen verblijven, wij waarderen het enorm. Ook wil ik jullie allen bedanken voor de hulp en aardigheid. '' zeg ik dan met een glimlach zonder mijn vader aan te kijken.
De koning begint te klappen, de rest volgt .. behalve mijn vader.
Ik ga weer terug zitten, Edward kijkt me even aan met een glimlach.
Zou het weer goed zijn ?

Merel :

Ik keek vol met trots naar Olivia.
Ik pakte ene mes en sneed in het vlees en nam een hapje.
het vlees smaakte heerlijk.

Al vrij snel had iedereen het gerecht op.
Ik keek even snel uit het raam en zag dat het was gestopt met regenen en de zon weer scheen.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk krijgen we ons dessert.
Het is overheerlijk, ik geniet er werkelijk van.
Edward kijkt me aan '' smaakt het Olivia ? '' zegt hij dan.
Ik bloos even wat '' het is werkelijk waar heerlijk '' zeg ik dan.
Hij glimlacht even, ik lach even met een kleine lach terug.

Uiteindelijk hebben we ook ons dessert op, we gaan van tafel af.
Ik loop met Merel naar boven.
Even kijk ik in mijn kast of ik er een andere cape kan vinden .. maar helaas niet, dat word zo meteen zonder cape naar buiten.
Merel kijkt me even aan met een glimlach '' wat is er ? '' vraag ik dan aan haar.
'' Ik ben trots op je '' zegt ze dan, ik giechel even omdat ik denk dat ze een grapje maakt maar dan zie ik haar serieuze gezicht.
Ik stop snel met lachen en kijk dan naar de grond '' dankjewel '' zeg ik dan.
Het half uur gaat snel voor bij '' ik ga maar is '' zeg ik dan tegen Merel.
'' Volg je hart '' zegt ze dan nog, ik strijk nog even mijn jurk goed en loop dan door naar beneden en dan naar buiten.
Ik wacht voor het paleis, ik sla even mijn armen over elkaar.
Het is maar fris buiten.
Ik hoor de deur achter me open gaan en ik kijk even, het is Edward hij glimlacht en heeft een plaid bij zich.
'' Mevrouw Newton, ik wou u nog zeggen dat u er vandaag adembenemend uitziet '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik maak een reverence '' dankuwel meneer '' zeg ik dan.
Hij kijkt me aan '' ik bedoel Edward '' zeg ik dan snel, hij lacht even geamuseerd en bied me dan zijn arm aan.
Ik leg mijn hand er op '' mevrouw Newton zegt u maar waar we heen moeten '' zegt Edward dan.
Ik knik en leid ons naar een klein rotsje dicht bij het bos waar je uit kan kijken over een heel lang stuk.
De zon begint al lichtelijk te zakken.
Edward legt de plaid er overheen en laat mij dan eerst zitten '' dankuwel '' zeg ik dan.
Edward komt naast me zitten, ik haal even een keer diep adem.
'' Mevrouw Newton, wat was er met uw wang ? '' vraagt hij dan.
Oohnee, hij had het dus gezien ..
'' Dat is niet belangrijk '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
'' Ik vind dat heel erg belangrijk, als iemand u pijn doet dan wil ik dat graag weten mevrouw Newton '' zegt hij dan serieus.
Ik frons mijn wenkbrauwen wat en zucht dan '' mijn vader sloeg me '' zeg ik dan op neutrale toon.
'' Uw vader ? '' zegt hij dan.
Ik knik terwijl ik naar de neergaande zon kijk, het geeft een spectaculair beeld .. maar niet zo als de zonsopkomst.
'' Is de zonsopgang ook zo indrukwekkend ? '' vraagt Edward dan.
'' De zonsopgang is nog veel spectaculairder '' zeg ik dan.
'' Dat ik hier nog nooit eerder naar heb gekeken .. ik heb nooit de tijd genomen om te genieten, tot ik u tegen kwam mevrouw Newton .. '' zegt Edward dan.
Ik kijk Edward aan en hij kijkt mij aan '' meent u dat ? '' vraag ik dan.
Hij kijkt even naar de neerkomende zon en knikt dan als hij mij weer aankijkt, even glimlacht hij.
'' Dat is ook één van de redenen waarom ik u als koningin vroeg '' zegt hij dan zacht.
Wat lief .. denk ik dan in mijn hoofd.
'' Mijn excuses dat ik zo reageerde, ik wist het niet .. ik ben blij dat ik nu een beetje kennis met u kan maken '' zeg ik dan zacht terug.
'' Uw excuses worden aanvaard '' zegt hij dan met een glimlach.
Was hij dan toch niet die rokkenjagende kwal waar ik hem eerst voor aanzag ? denk ik dan, en nee luide het antwoord.
Ik kijk weer even naar de zon maar begin dan te rillen van de kou.
'' Heeft u het koud mevrouw Newton ? '' vraagt Edward dan.
Ik knik '' neemt u toch mijn jas '' zegt hij dan.
Hij trekt zijn jasje uit en legt het over mijn schouders '' hartelijk dank '' zeg ik dan terwijl ik Edward met een glimlach aankijk.
Opeens kwam het beeld weer voor me van zijn ontblote bovenlijf.
Olivia ! riep ik mezelf toe in mijn gedachte.
'' Mevrouw Newton gaat alles goed met u ? '' vraagt hij dan, ik kom weer bij zinnen.
'' Natuurlijk '' zeg ik dan, hij schud geamuseerd zijn hoofd.
Opeens komt het beeld weer voor me van dat ik het steentje tegen zijn hoofd aan gooide.
Ik giechel even, Edward kijkt op '' gaat het trouwens weer met uw hoofd ? '' zeg ik dan.
Edward lacht even '' het gaat weer uitstekend '' zegt hij dan.
Even kijk ik in zijn ogen, ze hadden zoveel diepgang je zou er in kunnen verdin .. Olivia ! riep ik mezelf weer toe in mijn gedachte.
Ik word een beetje rood en kijk snel weer naar de zon die al bijna de aarde raakt.
Edward blijft me even aankijken maar kijkt dan uiteindelijk ook naar de zon.
Ergens krijg ik een warm gevoel van binnen, maar waarvan ?
De zon daalde steeds verder en verder, totdat er nog maar een klein stukje boven de grond blijft die ook langzaam verdwijnt.
Ik kijk ernaar met een glimlach het blijft prachtig denk ik dan.
Opeens denk ik na hoe gaan we ooit de weg in het donker terug vinden ?
Ergens boeit het me nu niet op dit moment, ik wil alleen maar genieten.
Je hoort ergens een uil, ik kijk even op of ik de uil misschien kan zien.
Maar het laatste stukje van de zon besluit ik dan toch maar te bekijken.
Ik sla Edward zijn jas stevig om me heen omdat het nog frisser is geworden.
'' Edward .. '' zeg ik dan, hij kijkt op.
'' Want zijn de andere redenen dat je mij als koningin neemt ? Hopelijk niet vanwege dat je moet van je ouders, of een andere rede '' zeg ik dan.
Edward kijkt bedenkelijk '' dus toch vanwege je ouders ? '' zeg ik dan beledigd.
Ik sta op en leg het jasje neer van Edward en been dan beledigd weg '' Mevr.. Olivia ! '' roept hij dan.
Hij rent achter me aan en pakt mijn arm vast, juist degene die nog pijn doet van mijn vader.
'' Au ! '' breng ik uit, geschrokken laat hij los.
'' Het spijt me dat ik je pijn doe .. '' zegt hij dan, ik schud mijn hoofd en zeg dan op neutrale toon '' dat was nog van mijn vader '' zeg ik dan.
Ik wil alweer doorlopen '' mevrouw Newton, wacht nou laat me het recht zetten '' zegt Edward dan bijna hopeloos.
Ik draai me om en sla mijn armen over elkaar '' probeer het maar '' zeg ik dan.
Hij kijkt even en zoekt zijn woorden zorgvuldig uit.
'' Mevrouw Newton, eerst wouden mijn ouders inderdaad dat ik eventueel met u zou gaan trouwen .. ik mocht het altijd nog afslaan van mijn ouders. Toen ik met u kennis maakte .. '' zegt hij dan.
Ik kijk hem aan '' toen u met mij kennis maakte ? '' zeg ik dan.
'' U was anders dan andere dames, op een goede manier .. net zoals ik net al zie, u liet me genieten van het leven. En zoals ik de eerste dag al zei : ik mag u wel '' antwoord hij dan.
Ik kijk even naar de grond wat bijna niet meer zichtbaar is omdat het donker is.
'' U heeft het weer rechtgezet, ik ga nu naar boven naar mijn vertrek en ik zie u morgen weer voor de zonsopgang '' zeg ik dan met een glimlach.
Ik maak een reverence en loop weg, terug naar het paleis.

Merel:
Toen Olivia was weggaan was ik direct naar de stal gelopen.
De stal voelde als thuis komen.
Ik liep het plein over en Deed mijn cape stevig om mij heen.

Het was onlangs al donkerder geworden maar dat vond ik helemaal niet erg.
Ik stond voor Eros en streelde zijn hoofd.
Hij duwde zijn neus tegen me aan.

Ik pakte wat hooi en gaf het aan hem.
"Dat heb je wel verdient."

Ik was helemaal alleen in de stal en de rest van de paarden stonden er maar slaperig bij.

Ik keek naar de sterren die langzaam in de hemel begonnen te stralen.

"Mooi zijn ze he."

Ik keek opeens achter me en zag Ivon staan.
Ik keek naar de grond.

"Ik kom hier ook altijd als ik even uit het paleis wil ontsnappen"

Ik glimlachte naar hem.
" het geeft mij altijd het gevoel van thuis komen ."

Ivon nam een stap naar voren.
"Precies."

Hij lachte.
Ik pakte een borstel van de grond en begon Eros langzaam te borstelen.

Ivon kwam achter me staan en pakte mijn hand die de borstel vast had.
Ik durfde niet naar achteren te kijken.
Ik voelde zijn adem in mijn nek.

"Merel."

Ik draaide me om en keek hem aan.
"merel sinds ik je in het bos zag rennen , toen ik je op mijn paard had."

Hij kwam nog ietsje dichter bij.
"Jou blonden haren lijken net zo goud als de tarwe in het ochtend licht , jou blauwe ogen lijken op het blauwe van de rivier waar we hebben gezwommen."

Ik begon het opeens warm te krijgen.
"Merel wat ik voel kan ik niet omschrijven maar wat ik voel heb ik nog nooit voor iemand anders gevoelt."

Ik zag ivon's ogen .
Ik zei niks.

"Merel ik denk dat ik van je hou."

Ik schrok van die woorden.
Nog nooit had iemand dat zo tegen me gezegd.

Nog nooit..

Olivia Elaine Newton

Ik loop het paleis binnen en ga dan naar boven toe.
De dienstmeid maakt gelijk een bad voor me klaar.
Ik bedank haar en ze gaat de kamer uit.

Na een tijdje stap ik het bad uit, ik trek alvast mijn nachtjapon aan en doe er mijn overjas overheen aan.
De dienstmeid komt het bad weer leegmaken, ik loop mijn kamer verder in en ga weer in het vensterbank zitten.
Waar zou Merel zijn ?

Merel :

Ik draaide me opeens om en liep de stal uit.
Ivon liep achter me aan.

"Merel!!."

Ik stopt en keek naar de grond met mijn rug naar hem toegekeerd.
Hij pakte me beet bij mijn schouders.

"Voel je niet voor me ??" zei hij wanhopig.
Er liepen tranen over mijn wangen.

Ik draaide me om en keek in zijn ogen.
"Ivon hoe moet ik dit zeggen."
"Als je wilt dat ik je met rust laat , zeg het dan dan dan .."

De tranen over mijn wangen werden er steeds meer.
"ivon , ik ik .. "

Ik zocht de woorden om hem te vertellen wat ik voor hem voelde.
Opeens voelde ik zij handen in mijn nek.
En voelde ik zijn lippen op de mijnen.

Dit was tegen alle regels in en we stonden midden op het plein waar iedereen ons kon zien.
Maar ik schaamde me niet het voelde zo goed zo warm zo.

het leekte een droom dat ik wou dat nooit over ging.
Opeens keek Ivon me weer aan.
"Zeg nou iets Merel , dit betekend toch iets."

Ik staarde naar hem en er verscheen een glimlach op mijn gezicht.
Ivon keek me verward aan

Ik zei niks maar deed wel iets ik kuste hem terug.
Ik pakte alle lef dat ik had en kuste hem terug.

Ivon pakte me bij mijn heupen en duwde me tegen hem aan.
Ik voelde zijn hart kloppen.

Olivia Elaine Newton

Ik laat mijn hoofd tegen het muurtje aan steunen en kijk dan naar de steren, die duizenden schitterende lichtjes aan de hemel die je deden voelen alsof je in een oneindig sprookje was beland.
Ik zucht even diep en denk dan na over vannacht, wat zou dat warme gevoel toch geweest zijn ?
Ik zag Edward zijn ogen weer voor me, zijn spieren.
Even schud ik mijn hoofd aan zulk soort dingen hoort een dame niet te denken denk ik dan.
Ik kijk weer naar de schitterende sterren en kijk dan nog even uit over de tuin wat niet erg goed meer te zien is door de donker waardoor mijn aandacht toch weer getrokken word door de sterren.
Het liefst zou ik nu met Merel praten .. waar zou ze toch zijn ?

Merel :

We keken elkaar weer aan.
We glimlachte naar elkaar en wisten even niet wat we moesten zeggen.

Opeens pakte Ivon mijn arm en trok me In het licht van de maan.

"zo kan ik je mooie blauwe ogen beter zien."
ik glimlachte.

"maar als iemand ons ziet ?"

Hij lachte "iedereen ligt toch op bed."

Ik glimlachte weer.
Maar voor dat ik wat terug kon zeggen zoende Ivon me weer.
Elke keer dat die me zoende voelde het gewoon goed.
Ik voelde me verbonden met iemand .
Met iemand waarvan ik hou.

Midden op het plein stond een bankje.
We liepen er uiteindelijk heen en gingen zitten.
Ik keek naar de sterren en legde mijn hoofd op Ivons schouder.

Wat was dit toch een mooie nacht.

Olivia Elaine Newton

Morgen zou ik mijn keuze al moeten maken .. wat zou ik toch doen ?
Even kijk ik nog naar de sterren, maar ik word zo moe van alles wat er is gebeurd dat ik even in slaap val.

Ik knal met mijn hoofd tegen het glas en schrik gelijk wakker en val van de vensterbank af.
Lekker slim ben ik weer .. denk ik dan bij mezelf.
Ik barst in me eentje in lachen uit, snel houd ik op en kijk om me heen.
In mijn eentje lachen ? Wie doet dat nou weer ..
Snel kruip ik toch maar weer de vensterbank in, langzaam kropen er wat wolken voorbij.

Merel :

Ik zag wolken voorbij trekken en mijn ogen vielen langzaam dicht.

Ik viel in slaap in de armen van Ivon.
Ivon keek me aan en zag dat ik sliep.

Hij tilde me op en droeg me naar binnen.
Zijn kamer was dichterbij en legde me in zijn bed.

Hij ging naast me op het bed zitten en bekeek me hoe ik sliep.
Hij boog zich over me heen en gaf me een kus op mijn voorhoofd.

Hij trok zijn blouse uit.
En ging naast me liggen.
Ik draaide me om en legde mijn hoofd op zijn bloten borstkas.

Hij legde zijn armen om heen.
zo viel ook hij langzaam in slaap.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk als Merel er nog niet is pak ik mijn kandelaar en loop er mee naar de tussendeur toe.
Misschien was ze wel in slaap gevallen ?
Voorzichtig doe ik de deur open en schijn wat in het rond maar nergens is Merel te bekennen.
Ik loop maar weer terug naar mijn kamer, ik doe mijn overjas uit en ga in bed liggen.
Ik blaas de kandelaar uit en vouw me dan op als een bolletje.
Al snel val ik in slaap.

De volgende ochtend word ik weer vroeg wakker, ik sta op en kleed me even om in een jurk.
Ik borstel mijn haar door en besluit het eens een keer los te laten hangen.
Ik trek een paar schoenen aan en loop dan mijn kamer uit.
Ik moet Edward natuurlijk wekken, bijna vergeten ... waar was zijn kamer ook alweer ? Straks klop ik aan bij zijn ouders .. denk ik dan.
Twijfelend loop ik op mijn tenen door de hal heen.
Voor één deur stop ik, even wacht ik op hoop van zegen !
Ik klop voorzichtig aan, na een tijdje word er open gedaan .. niet Edward maar Ivon staat er.
Hij kijkt verward en slaperig.
'' Ooh sorry het spijt maar ik was uhhh .. '' zeg ik dan ooh wat schaam ik me diep ! '' waar is Edward zijn kamer ? '' vraag ik dan maar snel.
Ivon wijst even '' dankjewel, nogmaals mijn excuses '' zeg ik dan , ik maak een reverence en loop dan naar de kamer toe van Edward.
Zachtjes klop ik '' Edward ? '' zeg ik dan zacht, ik hoor geen geluid .. slaapkop ! denk ik dan bij mezelf.
Even twijfel ik .. maar toch doe ik het dan, ik doe de deur open van Edward en stap naar binnen.
Ik sluit de deur weer achter me dicht en al snel zie ik Edward slapen.
Ik loop op hem af '' Edward ? '' voorzichtig probeer ik hem wat te schudden.
Hij pakt mijn arm vast en trekt me in zijn slaap naar zich toe.
Hij slaat zijn armen om me heen oh god dit staat niet lekker ..
Ik probeer me los te krijgen '' Edward '' zeg ik dan wat geïrriteerd omdat ik niet los kom en ik nekpijn begin te krijgen van het raar staan.
'' Sorry, dit gaat even pijn doen '' zeg ik dan, ik knijp hem even in zijn arm.
Hij schrikt wakker en laat me gelijk los, ik ga weer normaal staan en draai mijn nek dan wat.
'' Goedemorgen slaapkop '' fluister ik dan, hij glimlacht even naar me en staart dan naar mijn haar.